24.06.2020
Efektywność energetyczna / Badanie komfortu cieplnego w budynkach – część 2
Parametrem najczęściej utożsamianym ze środowiskiem cieplnym jest temperatura. Jednym z częściej stosowanych, bardziej miarodajnych wskaźników – oprócz temperatury powietrza – jest temperatura operatywna (zwana też operacyjną, odczuwalną). Jest to temperatura odczuwalna, odbierana bezpośrednio przez człowieka i jest wypadkową działania temperatury powietrza oraz średniej temperatury promieniowania otoczenia. Można ją obliczyć jako średnią tych dwóch zmierzonych temperatur, jeśli różnica między nimi nie przekracza 4oC lub prędkość powietrza jest nie większa niż 0,2 m/s. W przeciwnym razie należy uwzględnić odpowiednie współczynniki.
Dla pomieszczeń użytkowych takich jak: sypialnie, salony, kuchnie itd. w budynkach mieszkalnych wyposażonych w aktywne systemy ogrzewania i chłodzenia, zaleca się – zgodnie z EN 16798-1 [1] – następujące wartości temperatury operatywnej w zależności od aktywności fizycznej człowieka i izolacyjności odzieży oraz przy wilgotności względnej 50%:
- minimalną temperaturę operatywną w sezonie grzewczym równą 20oC ( ̴ 1,2 met; ̴ 1,0 clo)
- maksymalną temperaturę operatywną w sezonie chłodniczym równą 26oC ( ̴ 1,2 met; ̴ 0,5 clo)
Powyższe wartości dotyczą II kategorii klasyfikacji środowiska wewnętrznego, która oznacza średni poziom oczekiwań w zakresie komfortu cieplnego. Więcej informacji znajdą Państwo na Platformie Edukacyjnej.