Projekt Energie

01.04.2021

Elektrownie słoneczne, część 2: elektrownie wieżowe, paraboloidalne (Dish-Stirling) i updraft

Elektrownie Updraft: instalacja testowa w Hiszpanii; http://www.fvee.de/fileadmin/publikationen/Themenhefte/th2002/th2002_05_03.pdf

Słoneczna elektrownia wieżowa

Elektrownie słoneczne oparte na zasadzie wieży składają się z setek do kilku tysięcy reflektorów, zwanych heliostatami. Heliostaty są ustawione w taki sposób, że padające bezpośrednie promieniowanie słoneczne skupia się na wierzchołku wieży zbudowanej w polu heliostatu (patrz Rysunek 3). Wieża solarna jest zbudowana ze zbrojonego betonu lub jako konstrukcja z siatki stalowej, a jej wysokość wynosi 60-100 m dla systemów testowych i do 160 m dla elektrowni w sektorze komercyjnym. Ponieważ jest to koncepcja koncentracji punktowej, wymagany jest wysoki poziom precyzji, aby skoncentrować odbite promieniowanie ze wszystkich heliostatów na tym samym obszarze. W tym celu wszystkie lustra są wyposażone w dwuosiowy system śledzenia, który jest sterowany komputerowo. Absorber zamontowany na wieży zapewnia ogrzewanie nośnika ciepła (pary wodnej, powietrza lub ciekłej soli). W przypadku stosowania powietrza lub stopionej soli ciepło jest przenoszone do czynnika roboczego cyklu parowego poprzez wymiennik ciepła lub parownik.

Więcej informacji znajdą Państwo na Platformie Edukacyjnej.